IDEAS, REPRESENTATIONS, PERCEPTIONS. POLITICAL KITSCH
AND ITS POLISH EXAMPLES
More details
Hide details
1
profesor Uniwersytetu Pedagogicznego
im. KEN w Krakowie
Publication date: 2019-12-17
Studia Politologiczne 2018;50
KEYWORDS
ABSTRACT
The dialectic of the impact of art and politics is based, among other things, on
the fact that politics can be treated as a refined form of human thought and social
activity (the art of politics) while art is interested in the political. Both these fields
have the structure of a discourse. They use material and symbolical resources and
in their domains there is a never-ending festival of distribution, reconfiguration and
transformation of ideas (energy) into action or presentation. Political kitsch, just
as kitsch in art, is about copying an effect which has been considered attractive.
It is presented as a spontaneous act while in fact it is an imitation, performed
according to a scenario. In art, kitsch is a result of copying others, it is associated
with inauthenticity, whereas in politics it is also a manner of interpreting the
events presented by the media. This is influenced by the logic of the media activity
(simplified message, tabloidization, appealing to the audience’s emotions). In
studying political kitsch it is worth referring to the methodology used in research
into visual culture. A particularly significant question, and one which requires
in-depth research, is whether politics is also judged through aesthetic categories,
and whether such manner of its perception may contribute to withdrawal from
civic activities. It is also worth considering the thesis whether currently the systems
of representation are undergoing transformation, taking into account the various
meanings of this word.
PEER REVIEW INFORMATION
Article has been screened for originality
REFERENCES (43)
1.
Adamski W. (red.), Fenomen „Solidarności” i zmiana ustroju. Polacy 1980–2011, Warszawa 2014.
2.
Beylin P., Autentyczność i kicze, Warszawa 1975.
3.
Beylin P., Ideał i praktyka, Warszawa 1966.
4.
von Beyme K., On Political Culture, Cultural Policy, Art and Politics, Haidelberg, New York, Dordrecht, London 2014.
5.
Bourdieu P., Dystynkcja. Społeczna krytyka władzy sądzenia, Warszawa 2006.
6.
Broch H., Kilka uwag o kiczu i inne eseje, tłum. D. Borkowska, J. Garewicz, R. Turczyn, Warszawa 1998.
7.
Burke P., Naoczność. Materiały wizualne jako świadectwa historyczne, Kraków 2012.
8.
Burszta W.J., Kiczosfery współczesności, Warszawa 2008.
9.
Burszta W.J., Wysypiska kultury, [w:] A. Jawłowska, M. Kempny (red.), Konsumpcja. Istotny wymiar globalizacji kulturowej, Warszawa 2005.
10.
Cienki A., The application of conceptual metaphor theory to political discourse. Methodological questions and some possible solutions, [w:] T. Carver, J. Pikalo (red.), Political Language and.
11.
Metaphor. Interpreting and changing the World, Routledge 2008.
12.
Eco U., Apokaliptycy i dostosowani, Warszawa 2010.
13.
Filipowicz S., Polityka i popkultura. Demokracja i zaprzepaszczony sens Oświecenia, [w:] J. Kołtan (red.), Przesilenie. Nowa kultura polityczna, Gdańsk 2016.
14.
Frank R.H., Cook P.J., Społeczeństwo, w którym zwycięzca bierze wszystko, tłum. T.S. Markiewka, Toruń 2017.
15.
Friedländer S., Refleksy nazizmu. Esej o kiczu i śmierci, tłum. M. Szuster, Wstęp P. Śpiewak, Warszawa 2011.
16.
Gaze M., Wojenka-Karasek M., Kicz niejedno ma imię, czyli o językowym obrazie kiczu (na podstawie badań ankietowych), [w:] B. Kudra, E. Szkudlarek-Śmiechowicz (red.), Kicz w języku i komunikacji, Łódź 2016.
17.
Harman C., Kapitalizm zombi. Globalny kryzys i aktualność myśli Marksa, przeł. H. Jankowska, Warszawa 2011.
18.
Hofmann G., Krzemiński A., Zbrodnia & kara & duma & uprzedzenie: Polacy i Niemcy, Berlin–.
20.
Jarosiński Z., Nadwiślański socrealizm, Warszawa 1999.
21.
Karwat M., Pojęcie „autentyczności” i „autentyzmu” w interpretacjach polityki, „Studia Polityczne” 1994, nr 3.
22.
Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1998.
23.
Kostecki W., O metaforach, polityce i politologii, [w:] B. Kaczmarek (red.), Metafory polityki 3, Warszawa 2005.
24.
Krastew I., Demokracja nieufnych, Warszawa 2013.
25.
Kulas P., Inteligenckość zaprzeczona. Etos i tożsamość młodych inteligenckich elit, Warszawa 2017.
26.
Kulka T., Sztuka a kicz, Wrocław 2013.
27.
Lakoff G., Johnson M., Metafory w naszym życiu, przeł. T.P. Krzeszowski, Warszawa 1988.
28.
Maneli M., Sztuka polityki, Iskry, Warszawa 1967.
29.
Marzęcki R., Młody obywatel we współczesnej demokracji europejskiej, Warszawa 2013.
30.
Mirzoeff N., Jak zobaczyć świat, tłum. Ł. Zaremba, Kraków–Warszawa 2016.
31.
Müller J.-W., Co to jest populizm?, Warszawa 2017.
32.
Oczko P. (red.), CAMpania. Zjawisko campu we współczesnej kulturze, Warszawa 2008.
33.
Piotrowski P., Agorafilia. Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie, Poznań 2010.
34.
Postman N., Zabawić się na śmierć, tłum. L. Niedzielski, Warszawa 2007.
35.
Rancière J., Estetyka jako polityka, Warszawa 2007.
36.
Rose G., Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualnością, Warszawa 2010.
37.
Sartori G., Homo videns. Telewizja i postmyślenie, tłum. J. Uszyński, Warszawa 2007.
38.
Simon S., The „Postmodern Turn” in the Social Sciences, Palgrave Macmillan, 2015.
39.
Steinweis A.E., Art, ideology and economics in Nazi Germany, Chapel Hill, The University of North Carolina Press 1993.
40.
Sztompka P., Wyobraźnia wizualna i socjologia, [w:] M. Bogunia-Borowska, P. Sztompka (red.), Fotospołeczeństwo. Antologia tekstów z socjologii wizualnej, Kraków 2012.
41.
Thompson J.B., Skandal polityczny. Władza i jawność w epoce medialnej, tłum. M. Habura, Warszawa 2010.
42.
Witkowski P., Chwała supermenom. Ideologia a popkultura, Warszawa 2017.
43.
Zander H.C., Ecce Jesus. Zamach na religijny kicz, Wrocław 1993.