Władza w Rosji jest spełnieniem kulturowo-politycznych oczekiwań społeczeństwa i części elit, poszukujących w jakiejś, nie do końca jeszcze sprecyzowanej, formie autorytaryzmu, źródła postępującej stabilizacji. Oczekiwaniom tym wychodzi naprzeciw lider – prezydent/premier – będący wyrazicielem potrzeb suwerena absolutnego – państwa – posiadający „wolę” całkowitego zmonopolizowania procesu decyzyjnego. Owo skupianie – wokół jednostki i lojalnej wobec niego elity – pełni władzy politycznej działa stabilizująco na cały system polityczny. W ten sposób autorytaryzm staje się więc nie tylko koniecznością, ale wręcz kulturową i polityczną wartością. Można przy tym zadać pytanie, czy w Rosji, w obecnej rzeczywistości, jest możliwa inna forma władzy? W kraju tak ogromnym, tak różnorodnym, tak pełnym sprzeczności i historycznych kompleksów, w kraju wciąż tak niedojrzałym, silny (być może nawet autorytarny) reżim polityczny wydaje się być jedynym gwarantem stabilizacji.