Historyczność Konstytucji V Republiki Francuskiej ma szczególny wymiar. W jej preambule i artykułach rozdziału pierwszego znajdziemy odwołanie do dziedzictwa Rewolucji Francuskiej i identyfikację z jej zasadami. Mamy zatem do czynienia z przypadkiem Konstytucji, która odwołuje się wprost nie do całego dorobku historycznego Francji, lecz do nadzwyczajnego momentu w jej dziejach. To odwołanie ma znaczenie bardzo realne, ponieważ dziedzictwo Rewolucji Francuskiej kształtuje rzeczywistość ustrojową współczesnej Francji. Dotyczy to w sposób szczególny specyficznie pojmowanej idei suwerenności narodu, zasad niepodzielności i laickości republiki. Jednocześnie pod rządami Konstytucji V Republiki doszło do interpretacji dziedzictwa Rewolucji w ujęciu krytycznym wobec tradycji jakobińskiej, co ułatwiło szeroki consens wokół niej. Można także sądzić, że Konstytucja nie jest w wymiarze historii w pełni reprezentatywna, ponieważ dziedzictwo Francji przedrewolucyjnej zajmuje istotne miejsce w edukacji publicznej i polityce pamięci.