Twitter jako przestrzeń
autoprezentacji politycznej.
Zarządzanie wizerunkiem polityka
w mediach społecznościowych
Więcej
Ukryj
1
adiunkt w Zakładzie Socjologii i Psychologii Polityki Instytutu
Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
Data publikacji: 20-12-2019
Studia Politologiczne 2017;45
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem artykułu jest analiza Twittera, medium społecznościowego, które służy jako
jeden z kanałów komunikacji politycznej, jako narzędzia wspierającego zarządzanie
wizerunkiem polityka. Wskazując na cztery poziomy autoprezentacji na Twitterze
autor definiuje i charakteryzuje dostępne przestrzenie, poprzez które polityk może
kształtować swój wizerunek. Autor przedstawia także koncepcję pojęcia wizerunku
internetowego – czyli obrazu samego siebie, jaki swoimi aktywnościami w Internecie
a w szczególności w mediach społecznościowych tworzy polityk. Ponadto w artykule
znajduje się typologia internetowych wizerunków budowanych przez aktorów
politycznych oparta na własnej analizie autora.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (8)
1.
O. Annusewicz, Funkcje komunikowania politycznego w Internecie, „Studia Politologiczne” 2009, vol. 14.
2.
O. Annusewicz, Ramowanie „dobrej zmiany”. Ramy ję zykowe kampanii wyborczej Prawa i Sprawiedliwości na Twitterze w 2015 roku, [w:] E. Marciniak, T. Godlewski, O. Annusewicz, e-Politikon Kwartalnik Naukowy Ośrodka Analiz Politologicznych Uniwersytetu Warszawskiego Numer XVII, Źródła zmiany. Wybory parlamentarne 2015, Warszawa 2016.
3.
M. Cichosz, (Auto)kreacja wizerunku polityka na przykładzie wyborów prezydenckich w III RP, Toruń 2003.
4.
R.W. Griffin, Podstawy zarządzania organizacjami, Warszawa 1998.
5.
A. Nalepka, Zasady zarzą dzania w funkcjonowaniu podmiotów ekonomii społecznej, [w:] J. Hausner (red.), Zarządzanie podmiotami ekonomii społecznej, Kraków 2007.
6.
E. Pariser, The filter bubble, London 2011.
7.
S.P. Robbins, D.A. Decenzo, Podstawy zarządzania, Warszawa 2002.
8.
W. Wytrążek, Podstawowe pojęcia teorii organizacji i zarządzania w instytucjach publicznych, [w:] P. Kawalec, R. Wodzisz, P. Lipski (red.), Podstawy naukoznawstwa, Tom 2, Lublin 2011.