Pierestrojka, a w szczególności jej konsekwencje, w dalszym ciągu pozostają obecne w pamięci zbiorowej Rosjan, mimo że w roku 2015 upłynęło 30 lat od momentu jej „narodzin”. Wciąż budzi ona emocje i wywołuje u Rosjan mieszane, niekiedy skrajnie negatywne odczucia. Niechęć do pierestrojki i jej inicjatorów, na czele z M. Gorbaczowem wynika przede wszystkim z jej długofalowych i zarazem negatywnych konsekwencji, których radzieckie kierownictwo nie zdołało przewidzieć lub którym nie udało się zapobiec. Rosjanie spoglądają na pierestrojkę, jak również na czasy Związku Radzieckiego, nie tylko nosząc w sobie pamięć o „smucie” lat 90. ale także doświadczenia wyniesione z epoki rządów Władimira Putina. Doceniają otwarcie granic i wolność słowa, z krytyką rządu na czele, a także wolność gospodarczą. To co ich smuci, to przede wszystkim to osłabienie i rozpad Związku Radzieckiego, rozwój niekontrolowanego pluralizmu i rywalizacji, przynoszące Rosji więcej szkód niż pożytku. Gorzka lekcja, która stała się udziałem Rosjan w następstwie pieriestrojki w latach 90., generuje w rosyjskim społeczeństwie potrzebę stabilności i niechęć do zmian, mimo dającej się odczuć krytyki współczesnych rozwiązań społeczno-gospodarczych i politycznych obowiązujących w Rosji. Czyni to perspektywę zmian demokratycznych w Rosji mało prawdopodobną.