Artykuł dotyczy źródeł i mechanizmów monopolizacji władzy w demokracji. Skąd roszczenia wybrańców ludu do wyłącznego prawa do sprawowania władzy? Autor broni dwóch tez i szuka dla nich potwierdzenia zarówno w historii teoretycznych opracowań demokracji, jak i jej politycznych adaptacji. Pierwsza głosi, że roszczenia te są prowokowane przez samą ideę demokracji – są jej strukturalną właściwością, i decydują o jej farmakonicznym działaniu, ponieważ – to teza druga – opiera się ona na figurze pojęć przeciwstawnych typu egalitaryzm vs. elitaryzm, władza ludu vs. władza kapitału oraz wszelkich od nich pochodnych. Demokracja, jako lekarstwo, w sensie: środek na osiągnięcie równości, wolności czy sprawiedliwości, potrafi dlatego jednocześnie zatruć te wartości na śmierć. Generuje nierówności i dyskryminuje tych, których odgranicza od siebie. Wszelkie treściowe wypełnienia jej formalnych wartości są dla niej zgubne. Ma tendencje do przechodzenia w jakąś formę autorytaryzmu, fundamentalizmu lub totalitaryzmu.