Polska Konstytucji stanowi – w artykule 139 – że prezydent Rzeczypospolitej „korzysta z prawa łaski”. Dokładne znaczenie tego prawa oraz charakteru i zakresu działań podejmowanych przez prezydenta nie są zdefiniowane w ustawie zasadniczej, choć rozumienie „prawa przebaczenia”, nie może jednak prowadzić do niezgodnej z konstytucją wykładni Konstytucji. Prokonstytucyjna wykładnia ustawy zasadniczej nie pozwala na uznanie, że pojęcia zastane – takie, jak prawo łaski – mają blankietowy charakter i mogą być interpretowane w sposób formalistyczny, w oderwaniu od zasad i wartości konstytucyjnych. Spory prawne o stosowanie prawa łaski są w istocie sporami o stosowanie Konstytucji, które powinno być oparte na dążeniu do respektowania jej charakteru jako najwyższego prawa Rzeczypospolitej.