Stereotypy polityków w kampaniach wyborczych
Więcej
Ukryj
Data publikacji: 28-05-2020
Studia Politologiczne 2020;55
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Przedmiot publikacji stanowi analiza roli stereotypów społecznych w kampaniach wyborczych. Pierwsza część dotyczy zagadnień definicyjnych stereotypu i jego relacji podmiotowo-przedmiotowej w rzeczywistości politycznej. Następnie w odniesieniu do działań marketingowo-propagandowych przywołane zostają cztery pragmatyczne funkcje kampanii wyborczej: lokalizacyjna, wartościująco-postulatywna, socjotechniczna i programowa, które korelują z czterema podstawowymi funkcjami stereotypów: poznawczą, integracyjną, obronną i adaptacyjną. Do każdej z funkcji przyporządkowano dominujące w polskiej polityce stereotypy.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (28)
1.
B. Biskup, Strategie w kampanii wyborczej – rodzaje, znaczenie, zastosowanie, «Studia Politologiczne» 2010, vol. 16.
2.
J. Błuszkowski, Stereotypy a tożsamość narodowa, Warszawa 2005.
3.
J. Błuszkowski, Stereotypy narodowe w świadomości Polaków. Studium socjologiczno-politologiczne, Warszawa 2003.
4.
Z. Bokszański, Stereotypy a kultura, Wrocław 1997.
5.
Z. Chlewiński, Stereotypy: struktura, funkcje, geneza. Analiza interdyscyplinarna, «Kolokwia Psychologiczne» 1992, t. 1.
6.
D. Piontek, Stereotyp: geneza, cechy, funkcje, [w:] K. Borowczyk, P. Pawełczyk (red.), W kręgu mitów i stereotypów, Toruń 1993.
7.
B. Dobek-Ostrowska, J. Fras, B. Ociepka, Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1997.
8.
J. Garlicki, Komunikowanie polityczne – od kampanii wyborczych do kampanii permanentnej, «Studia Politologiczne» 2010, vol. 16.
9.
M. Grzesiak-Feldman, Tożsamościowe uwarunkowania posługiwania się stereotypami, Warszawa 2006.
10.
K. Jiyoon, O. Tomoko, Meta-stereotype as an indicator of intergroup attitude: How Japanese perceive they are viewed by Koreans, «Japanese Psychological Research» 2009, vol. 51.
11.
K. Kłosińska, Rola procesów nominacyjnych w tworzeniu opozycji „my”/„oni” w języku polityki po 1989 roku, [w:] P. Krzyżanowski, P. Nowak (red.), Manipulacja w języku, Lublin 2004.
12.
M. Kofta, Stereotyp spiskowy jako centralny składnik antysemityzmu, [w:] M. Kofta i A. Jasiń- ska-Kania (red.), Stereotypy i uprzedzenia. Uwarunkowania psychologiczne i kulturowe, Warszawa 2001.
13.
M. Kofta, Wprowadzenie do psychologii stereotypów i uprzedzeń, [w:] E. Gucwa-Leśny,.
14.
M. Marody (red.), Podstawy życia społecznego w Polsce, Warszawa 1996.
15.
I. Kurcz, Zmiana stereotypów: jej mechanizmy i granice, [w:] M. Kofta, A. Jasińska-Kania (red.),.
16.
Stereotypy i uprzedzenia. Uwarunkowania psychologiczne i kulturowe, Warszawa 2001.
17.
I. Kurcz, Zmienność i nieuchronność stereotypów, Warszawa 1997.
18.
W. Lippmann, Public Opinion, New York–London 1965.
19.
M. Ludwiniak, Teoretyczne aspekty stereotypów politycznych, [w:] W. Jakubowski, A. Krawczyk,.
20.
J. Szczepański (red.), Nowe spojrzenia w naukach o polityce, t. 2, Warszawa 2012.
21.
E.M. Marciniak, Personalizacja zachowań wyborczych w Polsce w kontekście Modelu Zgodności Preferencji Politycznych, Warszawa 2013.
22.
E.M. Marciniak, Caprary i Zimbarda koncepcja dopasowania preferencji politycznych. Praktyczne implikacje, «Studia Politologiczne» 2011, vol. 22.
23.
Z. Mitosek, Stereotyp a literatura, Wrocław 1974.
24.
T.D. Nelson, Psychologia Uprzedzeń, Gdańsk 2003.
25.
E. Pietrzyk-Zieniewicz, A. Sokołowski, A. Zieniewicz, Jak Polak z Polakiem: kampania wyborcza do Sejmu i Senatu RP w 1993r.: autoprezentacje, regionalne uwarunkowania postaw wyborczych, dyskursy, analizy, Ciechanów 1998.
26.
D. Piontek, O. Annusewicz, Polityka popularna: celebrytyzacja polityki, politainment, tabloidyzacja, «e-Politikon» 2013, nr 5.
27.
D. Piontek, Personalizacja jako efekt mediatyzacji polityki, «Środkowoeuropejskie Studia Polityczne» 2015, nr 3.
28.
A. Schaff, Stereotypy a działanie ludzkie, Warszawa 1981.