Artykuł porusza problem porozumienia ustrojowego zawartego przy Okrągłym Stole między władzą a opozycją uznaną za konstruktywną, tzn. nie domagającą się odejścia od ustroju socjalistycznego. Istotą porozumienia ustrojowego jest uznanie, że socjalistyczna demokracja parlamentarna będzie systemem opierającym się na określonych wartościach i zasadach, takich jak: ewolucyjny charakter przemian; odejście od monopolu marksistowskiego w systemie wartości, na których opiera się system sprawowania władzy; utrzymanie przewodniej roli PZPR w państwie (w praktyce przywództwo to przeniesione zostaje na nowo utworzony urząd prezydenta); pluralizm polityczny rozumiany jako swoboda zrzeszania się (lecz nie wielopartyjność); trwałość dotychczasowych sojuszy międzynarodowych itp. Tworzy się nowy system naczelnych organów państwowych – przywrócony zostaje urząd prezydenta i Senat jako druga izba parlamentu, lecz Sejm utrzymuje swą naczelną pozycję ustrojową. W praktyce socjalistyczna demokracja parlamentarna okazuje się tworem przejściowym – funkcjonuje do noweli grudniowej z 1989 r.