PL EN RU
Prezydent jako gwarant ciągłości państwa – mechanizmy sukcesji władzy w państwach poradzieckich
 
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
 
 
Data publikacji: 19-12-2019
 
 
Studia Politologiczne 2018;47
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W tekście poddano analizie mechanizmy sukcesji władzy prezydenta w części państw poradzieckich. Stawia się w nim tezę, że mają one antydemokratyczny charakter i są skorelowane z poszukiwaniem ciągłości państwa i jego stabilności ustrojowej.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
 
REFERENCJE (33)
1.
A.R. Bartnicki, Sukcesja władzy w warunkach pozorowanej demokracji państw posowieckich, „Studia Politologiczne” 2014, vol. 33.
 
2.
T. Bodio, Przywództwo i elity polityczne, [w:] T. Bodio (red.), Turkmenistan. Historia- społeczeństwo- polityka, Warszawa 2005.
 
3.
R. Czachor, Instytucja referendum ogólnopaństwowego w Republice Białoruś, „Przegląd Prawa Konstytucyjnego” 2014, nr 4.
 
4.
L. Gönenç, Prospects for constitutionalism in post-communist countries, Kluwer Law International 2002.
 
5.
P.J. Luong, Institutional Change and Political Continuity in Post-Soviet Central Asia. Power, Perceptions, and Pacts, Cambridge University Press 2002.
 
6.
L. Morel, The Rise of Government-Initiated Referendums in Consolidated Democracies, [w:] M. Mendelsohn, A. Parkin (red.), Referendum Democracy. Citizens, Elites and Deliberation in Referendum Campaigns, Palgrave 2001.
 
7.
O. Siwiec, W. Baluk, Republika Azerbejdżanu, [w:] W. Baluk, A. Czajowski (red.), Ustroje polityczne krajów Wspólnoty Niepodległych Państw, Wrocław 2007.
 
8.
J. Szymanek, Parlamenty państw Azji Centralnej: instytucjonalizacja transformujących się elit władzy, [w:] T. Bodio, W. Jakubowski (red.), Przywództwo i elity polityczne w krajach WNP, tom 2, Warszawa 2010.
 
9.
J. Szymanek, Ustrój konstytucyjny Kazachstanu, Warszawa 2013.
 
10.
M.M. Wiszowaty, Zasada monarchiczna i jej przejawy we współczesnych ustrojach europejskich i pozaeuropejskich monarchii mieszanych, Gdańsk 2015.
 
11.
J. Zaleśny, Instytucjonalizacja przywództwa politycznego w państwach poradzieckich, [w:] T. Bodio, W. Jakubowski (red.), Przywództwo i elity polityczne w krajach WNP, t. 2, Warszawa 2010.
 
12.
J. Zaleśny, System konstytucyjny Azerbejdżanu, Warszawa 2013.
 
13.
P. Załęski, Elity władzy politycznej Kazachstanu, Warszawa 2006.
 
14.
P. Załęski, Psychohistoryczne uwarunkowania przywództwa politycznego w Kazachstanie (wybrane aspekty), [w:] T. Bodio (red.), Przywództwo polityczne, „Studia Politologiczne” 2001, vol. 5.
 
15.
К.К. Айтхожин, Вопросы совершенствования законотворческого процесса в Республике Казахстан, „Государственная власть и местное самоуправление” 2008, nr 8.
 
16.
В.Г. Вишняков, Конституционные основы системы органов исполнительной власти в государствах содружества, [w:] В.Г. Вишняков (red.), Сравнительный анализ конституций государств – участников СНГ, Москва 2006.
 
17.
Э.А. Гаджи-заде, Конституционные модели формы правления и институт президентства в странах СНГ, Волгоград 2005.
 
18.
A.A. Гасымлы, Становление политического режима в современном Азербайджане, Москва 2009.
 
19.
Г.В. Дегтев, Становление и развитие института президентства в России: теоретико-правовые и конституционные основы, Москва 2006.
 
20.
А. Диноршоев, Конституционно-правовой обзор изменений 2016 года в Конституцию Республики Таджикистан, „Сравнительное конституционное обозрение” 2016, nr 6.
 
21.
Л.С. Жакаева, Проблемы правового регулирования законодательного процесса в Республике Казахстан, „Конституционное и муниципальное право” 2007, nr 1.
 
22.
Ж.А. Жансугурова, Проблемы развития парламентаризма в Казахстане, „Представительная власть” 1996, nr 2.
 
23.
В.В. Маклаков, Конституционное право зарубежных стран. Общая часть, Moskwa 2006.
 
24.
С. Маркедонов, Феномен Азербайджана, „Международные процессы” 2006, nr 1.
 
25.
А.Н. Медушевский, Конституционная реформа в Туркменистане: переход к демократии или модернизация авторитаризма?, „Сравнительное конституционное обозрение” 2008, nr 6.
 
26.
Дж.Н. Мелвин, Узбекистан: переход к авторитаризму на шелковом пути, [w:] Страны Центральной Азии на рубеже XX–XXI вв. Становление национальных государств, Москва 2007.
 
27.
A.A. Мишин, Концепция плебисцитарной демократии, „Советское государство и право” 1972, nr 6.
 
28.
А. Нуссбергер, Ограничения президентской власти в посткоммунистических странах, „Сравнительное конституционное обозрение” 2008, nr 5.
 
29.
М. Пастухов, Референдум в Беларуси: вопросов больше, чем ответов, „Сравнительное конституционное обозрение” 2005, nr 1.
 
30.
С.М. Рзаев, Институт президентства как основной стержень системы государственного управления в Азербайджане, „Право и политика” 2009, nr 5.
 
31.
М.Р. Сафарова, Разделение властей и конституционное реформирование высших законодательных и исполнительных органов власти России и других суверенных республик СНГ, [w:] А.В. Мицкевич (red.), Актуальные проблемы конституционного законодательства, Москва 1992.
 
32.
А.Ш. Султанов, Конституционно-правовой статус Президентов Азербайджанской Республики и Российской Федерации (опыт сравнительного исследования), Москва 1997.
 
33.
И.В. Чубыкин, Государственное управление стран ближнего зарубежья России, Москва 2006.
 
ISSN:1640-8888
Journals System - logo
Scroll to top