Prerogatywy i aktywność przywódców
partii politycznych
w procesie selekcji kandydatów
w wyborach Prezydenta RP
w latach 1990–2015
Więcej
Ukryj
1
adiunkt w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu
Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
Data publikacji: 21-12-2019
Studia Politologiczne 2016;42
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem opracowania jest przybliżenie kwestii związanych z wewnątrzpartyjną
rywalizacją o nominację na kandydata partii w wyborach Prezydenta RP. Zarówno
prerogatywy statutowe, jak i aktywność wyborcza wskazują, że przywódcy partii nie
odgrywają wiodącej roli w tym zakresie. Jedynie PiS przypisuje przywódcy partii
jakiekolwiek uprawnienia w procesie selekcji kandydatów do udziału w wyborach
Prezydenta RP. Ma on prawo do przedłożenia stosownej kandydatury. Jednakże
ostateczną decyzję w PiS oraz TR podejmuje organ krajowy, zaś w PSL oraz SLD
konwencja krajowa. Z kolei kandydowanie przywódców głównych partii w mniej niż
połowie elekcji (8 z 17) można raczej uznać za argument za ich słabą aktywnością
na tym polu.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (17)
1.
Bichta T., Struktura organizacyjna partii politycznych w Polsce po 1989 roku, Lublin 2010.
2.
Cross W., Democratic norms and party candidate selection. Taking contextual factors into account, „Party Politics” 2008, Vol. 14, No. 5.
3.
Flis J., Wojtasik W., Candidate selection in the 2014 European Parliament election in Poland, „Political Preferences” 2014, No. 9.
4.
Galagher M., Marsh M. (ed.), Candidate selection in comparative perspective: The secret garden of politics, London 1988.
5.
Hazan R.Y., Rahat G., Candidate Selection. Methods and Consequences, [w:] R.S. Katz, W.J. Crotty (eds.), Handbook of Party Politics, London 2006.
6.
Hazan R.Y., Rahat G., Democracy within parties. Candidate selection methods and their political consequences, Oxford 2010.
7.
Katz R.S., The problem of candidate selection and models of party democracy, „Party Politics” 2001, Vol. 7, No. 3.
8.
Kryszeń G., Selekcja i zgłaszanie kandydatów w wyborach parlamentarnych w świetle standardów wyborów demokratycznych, „Studia Wyborcze” 2006, Tom 2.
9.
Lundell K., Determinants of candidate selection. The degree of centralization in comparative perspective, „Party Politics” 2004, Vol. 10, No. 1.
10.
Maguś W., Prezydenckie prawybory w Platformie Obywatelskiej jako przykład politycznego show, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne” 2012, Nr 2.
11.
Maguś W., Proces wyłaniania kandydatów w wyborach prezydenckich 2010 roku w Polsce, [w:] M. Jeziński, W. Peszyński, A. Seklecka (red.), Wybory 2010. Polska i świat, Toruń 2011.
12.
Shomer Y., What affects candidate selection processes? A cross-national examination, „Party Politics” 2014, Vol. 20, No. 4.
13.
Smith D.M., Tsatsumi H., Candidate selection methods and Policy cohesion in parties. The impact of open recruitment in Japan, „Party Politics” 2016, Vol. 22, No 3.
14.
Sobolewska-Myślik K., Kosowska-Gąstoł B., Borowiec P., Struktury organizacyjne polskich partii politycznych, Kraków 2010.
15.
Skrzypiński D., Proces mianowania kandydatów w wyborach prezydenckich jako mechanizm rozstrzygania dylematów strategicznych, „Studia Politologiczne” 2011, Vol. 19.
16.
Rahat G., Hazan R.Y., Candidate selection methods, „Party Politics” 2001, Vol. 7, No. 3.
17.
Wojtasik W., Efektywność strategii selekcji kandydatów na listy wyborcze w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku, [w:] K. Sobolewska-Myślik, A. Hess, K. Kowalczyk (red.), Polska scena polityczna. Środowiska – komunikacja polityczna – strategie, Kraków 2010.