PL EN RU
Potęga Stanów Zjednoczonych Ameryki
 
 
Więcej
Ukryj
1
Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego
 
 
Data publikacji: 10-10-2022
 
 
Studia Politologiczne 2022;65
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Współczesna potęga Stanów Zjednoczonych Ameryki opiera się na tradycyjnych źródłach: wielkości terytorium i demografii, gospodarce, armii oraz czynnikach soft power (kulturze, polityce zagranicznej, wartościach, dyplomacji publicznej). Stany Zjednoczone tworzą potęgę, która ma zrównoważone zasoby wsparte sprawnym mechanizmem działania i wolą społeczeństwa w realizacji tych planów. Obecnie Stany Zjednoczone mają wystarczająco dużo zasobów, a co najważniejsze, są w stanie w obecnym środowisku międzynarodowym wykorzystać je do utrzymania przewagi nad konkurentami. Artykuł przedstawia te elementy potęgi Stanów Zjednoczonych, które decydują o przewadze nad innymi państwami oraz słabości, które mogą ograniczyć jej wpływy. W znacznej mierze przesądza to o użytych metodach badawczych (statystyczne i porównawcze). Ta ostatnia metoda pozwala określić skalę hegemonii Stanów Zjednoczonych i jakie są szansę na jej utrzymanie w XXI wieku.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (35)
1.
Altman R.C., Haas R.N., American Profligacy and American Power, «Foreign Affairs» 2010, nr 6.
 
2.
Bacevich A., The Limits of Power. The End of American Exceptionalism, New York 2008.
 
3.
Calico D.P., American Decline Revisited, «Survival» 2010, nr 4.
 
4.
Czulda R., Polityka bezpieczeństwa militarnego Stanów Zjednoczonych 2001 – 2009, Warszawa 2010.
 
5.
Edelman E.S., Understanding America’s Contested Primacy, Washington 2010.
 
6.
Fontana B., Hegemony and Power: on the Relation Between Gramsci and Machiavelli, London 1993.
 
7.
Giles Scott-Smith, Soft Power in an era of US decline, [w:] M. Cox (red.), Soft power and US Foreign Policy. Theoretical, historical and Contemporary Perspectives, London–New York 2010.
 
8.
Grimmet R., Instances of Use if United States armed forces Abroad 1798–1995, Washington 2001.
 
9.
Hardt M., Negri A., Imperium, tłum. A. Kołbaniuk, S. Ślusarski, Warszawa 2005.
 
10.
Hauzing J., America: A Dutch Historian’s Vision, from Afer and Near, New York 1972.
 
11.
Hungtington S., The Lonely Superpower, «Foreign Affairs» 1999, vol. 2.
 
12.
Huntington S., The U.S. – Decline or Renewal?, «Foreign Affairs», 1988, nr 2.
 
13.
Joffe J., The Default Power, «Foreign Affairs» 2009, nr 5.
 
14.
Kagan R., Powrót historii i koniec marzeń, Poznań 2009.
 
15.
Kagan R., Potęga i raj. Ameryka i Europa w nowym porządku świata, Warszawa 2003.
 
16.
Kuźniar R., Polityka i siła. Studia strategiczne. Zarys problematyki, Warszawa 2005.
 
17.
Łoś R., Siła Brazylii we współczesnym świecie, «Studia Politologiczne» 2021, vol. 59,.
 
18.
Martel F., Polityka kulturalna Stanów Zjednoczonych, Warszawa 2008.
 
19.
Mastanduno M., Wohlforth W.C. (red.), International Relations Theory and the Consequences of Unipolarity, Cambridge 2011.
 
20.
Michałowska G., Istota i geneza międzynarodowych stosunków kulturalnych, [w:] A.W. Ziętek (red.), Międzynarodowe stosunki kulturalne, Warszawa 2010.
 
21.
Morgenthau H.J., Politics Among Nations, New York 1948.
 
22.
Nye J.S. jr., Soft Power. Jak osiągnąć sukces w polityce światowej, tłum. J. Zaborowski, Warszawa 2007.
 
23.
Nye J.S., The Future of American Power, «Foreign Affairs» 2010, nr 6.
 
24.
Pietraś M., Pozimnowojenny ład międzynarodowy, [w:] M. Pietraś (red.), Międzynarodowe stosunki polityczne, Lublin 2006.
 
25.
Posen Barry R., From Unipolarity to multipolarity: transition in sight, [w:] G.J. Ikenberry, F.S. Saunders (red.), The Cultural Cold War: The CIA and the World of Arts and Letters, New York 1999.
 
26.
Rugh W.A., American Encounters with Arabs. The “soft power” of U.S. Public Diplomacy in the Middle East, London 2010.
 
27.
Sablosky J.A., Recent Trends in Department of State Support for Cultural Diplomacy 1993–2002,.
 
28.
Washington D.C. Georgetown University Center for Arts and Culture 2003, www.nyu.edu/brademas/pdf/sablosky.pdf.
 
29.
Schneider C.P., Cultural diplomacy: Hard to define, but you’dknow it if you saw it, «The Brown Journal of World Affairs» 2006, vol XIII, nr 1.
 
30.
Schneider C.P., Culture Communicates: US Diplomacy That Works, [w:] J. Mellisen (red.), The New Public Diplomacy. Soft power in International Relations, New York 2005.
 
31.
Sułek M., Modelowanie i pomiar potęgi państw w stosunkach międzynarodowych, «Stosunki Międzynarodowe» 2003, nr 3–4.
 
32.
Taverner A., The military use of soft power information campaigns, [w:] I. Parmar, M. Cox (red.), Soft power and US Foreign Policy. Theoretical, historical and Contemporary Perspectives, New York 2010.
 
33.
Touraine A., A New paradigm at for understand today’s world, Cambridge 2007.
 
34.
Wójcik A., Dylemat potęgi: praktyczna teoria stosunków międzynarodowych, Warszawa 2010.
 
35.
Zając J., Polityka zagraniczna USA, [w:] T. Łoś-Nowak (red.), Polityka zagraniczna. Aktorzy, potencjały, strategie, Warszawa 2011.
 
ISSN:1640-8888
Journals System - logo
Scroll to top