Przedmiotem analizy są sposoby przedstawiania zmian społecznych i politycznych, których autorzy odwołują się do przykładów z przeszłości, z pierwszej połowy XX wieku. Wielokrotnie wykorzystywany motyw idei, które nie gasną, przeciwnie odżywają w określonego typu warunkach, pojawia się w dyskursie o faszyzmie. Wznawiane lub przygotowywane dla współczesnego czytelnika publikacje odnoszą się do przekonań, ruchów i wydarzeń poprzedzających II wojnę światową, zawierają także propozycję ramy, struktury poznawczej, pozwalającej diagnozować aktualny stan rzeczy. Ilustracją są narracje wykazujące koincydencje czyli jednoczesne wystąpienie kilku czynników oraz paralele (analogie), służące wykazaniu podobieństwa sytuacji współczesnych i historycznych. Proponowane ramy pozwalają rozumieć możliwe konsekwencje kryzysu ekonomicznego, strukturalnych nierówności, zmiany systemu komunikowania i ekspresyjnego przywództwa. Jednocześnie hamują kreowanie nowych pojęć właściwiej określających realia społeczne i polityczne w XXI wieku.