PL EN RU
Performatywne rozpoznania medialności polityki w myśli Judith Butler
 
Więcej
Ukryj
1
Katedra Teorii Mediów, Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
 
 
Data publikacji: 28-05-2020
 
 
Studia Politologiczne 2020;55
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Judith Butler, amerykańska filozofka i performatyczka, przemian dzisiejszych sfery publicznej i demokracji upatruje w możliwościach czynienia widzialnym cielesności jednostek. Performans jest dla niej wyznaczaniem granic przynależności do wspólnoty. Pojawianie się wymaga istnienia ciała i współcześnie, technologii medialnych. W ten sposób performatywny charakter działań politycznych nabiera cech biowładzy – za Michelem Foucaultem: panowania nad sprzężeniem społecznej i biologicznej egzystencji człowieka, z uwzględnieniem jego publicznej widzialności. Polityka poprzez zrośnięcie z tym, co medialne, nabiera performatywnego (dyskursywnego/zdarzeniowego) charakteru.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
 
REFERENCJE (23)
1.
Z. Blok, M. Kołodziejczak, O statusie i znaczeniu kategorii polityki i polityczności w nauce o polityce, «Studia Politologiczne» 2015, vol. 37.
 
2.
W. Bulira, Teoria krytyczna szkoły budapeszteńskiej. Od totalitaryzmu do postmodernizmu, Toruń 2018.
 
3.
J. Butler, Critically Queer, «Gay and Lesbian Quarterly» 1993, nr 1.
 
4.
J. Butler, Psychiczne życie władzy. Teorie ujarzmienia, przekł. T. Kaszubski, Warszawa 2018.
 
5.
J. Butler, Ramy wojny. Kiedy życie godne jest opłakiwania, przekł. A. Czarnacka, Warszawa 2011.
 
6.
J. Butler, Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości, przekł. K. Krasuska, Warszawa 2008.
 
7.
J. Butler, Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu, przekł. A. Ostolski, War- szawa 2010.
 
8.
J. Butler, Zapiski o performatywnej teorii zgromadzeń, przekł. J. Bednarek, Warszawa 2016.
 
9.
J. Butler, E. Laclau, S. Žižek, Przygodność, hegemonia, uniwersalność: współczesne debaty na lewicy, przekł. A. Czarnacka, M. Kropiwnicki, S. Królak, Warszawa 2014.
 
10.
M. Borowski, M. Sugiera, Sztuczne natury. Performanse technonauki i sztuki, Kraków 2016.
 
11.
A. Elliott, Współczesna teoria społeczna. Wprowadzenie, przekł. P. Tomanek, Warszawa 2011.
 
12.
E. Fischer-Lichte, Performatywność. Wprowadzenie, przekł. M. Borowski, M. Sugiera, Kraków 2018.
 
13.
M. Foucault, Trzeba bronić społeczeństwa. Wykłady w Collège de France 1976, przekł. M. Kowal- ska, Warszawa 1998.
 
14.
J.P. Hudzik, Czy polityka ma coś wspólnego z estetyką?, «Teksty drugie» 2010, nr 3.
 
15.
J.P. Hudzik, Prawda i teoria, Warszawa 2011.
 
16.
J.P. Hudzik, Wykłady z filozofii mediów. Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2017.
 
17.
J.P. Hudzik, Sanakiewicz M., Celiński P., Projekt: Media. Wyobrazić sobie media i stworzyć świat, Lublin 2019.
 
18.
M. Karwat, O karykaturze polityki, Warszawa 2012.
 
19.
M. Karwat, Polityczność i upolitycznienie. Metodologiczne ramy analizy, «Studia Politologiczne» 2010, vol. 17.
 
20.
J. McKenzie, Performuj albo… Od dyscypliny do performansu, przekł. T. Kubikowski, Kra- ków 2011.
 
21.
K. Minkner, Główne problemy konceptualizacji pojęcia polityczności, «Studia Politologiczne» 2015, vol. 37.
 
22.
Ch. Mouffe, Polityczność, przekł. J. Erbel, Warszawa 2008.
 
23.
M. Sanakiewicz, Telewizja i performans. Eksperyment z myślenia o mediach, codzienności i poli- tyce, Kraków 2019.
 
ISSN:1640-8888
Journals System - logo
Scroll to top