Oferta dla politycznego centrum w parlamentarnej kampanii
komitetu wyborczego Prawo i Sprawiedliwość. Retoryka, czy gotowość politycznej korekty?
Więcej
Ukryj
1
Instytut Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Data publikacji: 28-05-2020
Studia Politologiczne 2020;55
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Pomimo ostrej polaryzacji polskiej polityki po roku 2005, pojawiają się w niej oferty skierowane do umiarkowanego politycznego centrum. W czasie parlamentarnej kampanii roku 2019 elementy takiej oferty wybrzmiewały także w wyborczym przekazie komitetu wyborczego Prawo i Sprawiedliwość. Istotą jego kampanii wydaje się jednak mobilizowanie różnych grup wyborców poprzez eksponowanie osi polaryzacji politycznych i społecznych, a jej tony umiarkowane uznać można głównie za polityczną retorykę. Perspektywę tworzenia się umiarkowanego politycznego centrum niesie ze sobą ewentualne usamodzielnienie się Porozumienia Jarosława Gowina. Drogą do budowy w Polsce politycznego centrum wydaje się redefinicja dotychczasowych osi polaryzacji politycznych.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (16)
1.
A. Dudek, Historia polityczna Polski 1989–2015, Wydawnictwo Znak Horyzont, Kraków 2016.
2.
M. Grabowska, Podział postkomunistyczny. Społeczne podstawy polityki w Polsce po roku 1989, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2004.
3.
M. Grabowska, T. Szawiel, Budowanie demokracji. Podziały społeczne, partie polityczne i społe- czeństwo obywatelskie w postkomunistycznej Polsce, Wydawnictwo Naukowe PWN, War- szawa 2003.
4.
L. Kolarska-Bobińska, Polityczne centrum według opinii wyborców oraz wyborów partyjnych, [w:] P. Kosiewski (red.), Partie i zmiany granic polityki, Fundacja im. Stefana Batorego, Warszawa 2009.
5.
I. Krzemiński, Liberalizm i polityczne centrum, [w:] P. Kosiewski (red.), Partie i zmiany granic polityki, Fundacja im. Stefana Batorego, Warszawa 2009.
6.
W. Łukowski, I. Sadowski, Podział społeczno-polityczny w Polsce. Kilka uwag teoretycznych, «Studia Politologiczne» 2013, vol. 29.
7.
J.A. Majcherek, Siła liberalnego centrum w syntezie różnych liberalizmów, [w:] Partie i zmiany granic polityki, Fundacja im. Stefana Batorego, Warszawa 2009.
8.
R. Marzęcki, Styl uprawiania polityki. Kształtowanie i utrwalanie podziałów politycznych we współczesnej Polsce, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2013.
9.
P. Mazurkiewicz, Europeizacja Europy. Tożsamość kulturowa Europy w kontekście procesów integracji, Studium Generale Europa. Instytut Politologii UKSW, Warszawa 2001.
10.
P. Obacz, Podział „Polska solidarna – Polska liberalna” w świetle wybranych koncepcji pluralizmu politycznego, Wydawnictwo LIBRON – Filip Lohner, Kraków 2018.
11.
K. Sobolewska-Myślik, Partie i systemy partyjne na świecie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
12.
W. Sokół, Systemy partyjne, [w:] W. Sokół, S. Żmigrodzki (red.), Współczesne systemy partyjne. Zagadnienia teorii i praktyki politycznej, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2003.
13.
J. Szacki, Gdzie jest dziś miejsce na liberalne centrum?, [w:] P. Kosiewski (red.), Partie i zmiany granic polityki, Fundacja im. Stefana Batorego, Warszawa 2009.
14.
D. Szczepański, Centrolewica czy centroprawica? Budowa wielkiej formacji solidarnościowej w myśli politycznej Unii Wolności, «Historia i Polityka» 2011, nr 6 (13).
15.
P. Śpiewak, Kształty polskiego liberalizmu, [w:] P. Kosiewski (red.), Partie i zmiany granic polityki, Fundacja im. Stefana Batorego, Warszawa 2009.
16.
W. Wojtasik, Lewica i prawica w Polsce. Aspekty ekonomiczno-społeczne, Wyższa Szkoła Humanitas, Sosnowiec 2011.