Upolitycznienie dzieł twórczych (dzieł sztuki, utworów muzycznych, dzieł literackich i naukowych) może być rozumiane wielorako. Po pierwsze, jako synonim politycznego charakteru dzieł, rezultat i przejaw intencji twórcy zaangażowanego politycznie. Po drugie, jako przypisanie dziełu – przez pewnych jego odbiorców wymowy politycznej i znaczenia politycznego. Po trzecie, jako instrumentalne wykorzystanie – przez określone siły polityczne – społecznej recepcji i społecznego rezonansu dzieła w grze politycznej, w kampaniach propagandowych, w oddziaływaniach indoktrynacyjnych. Po czwarte, jako uwikłanie dzieła (i twórcy) w podziały i konflikty polityczne, ze względu na okoliczności jego pojawienia się lub przypomnienia oraz związki osobiste twórcy z osobistościami, instytucjami lub środowiskami politycznymi. Pojęcie upolitycznienia często miewa wydźwięk pejoratywny – jako synonim ingerencji podmiotów polityki w twórczość artystyczną, naukową (z naruszeniem jej autonomii, wolności twórczej), przekreślenia kryteriów merytorycznych (estetycznych, artystycznych, metodologicznych) przez trywialne zaprogramowanie propagandowe, indoktrynacyjne lub pragmatyczne.