W myśli de Gaulle’a naród i państwo są ze sobą nierozerwalnie związane. De Gaulle, sprawując władzę jako prezydent V Republiki, niemal obsesyjnie dążył do jedności narodowej, w pełni akceptował republikański ustrój Francji i uznawał rewolucje za nieusuwalny element dziedzictwa narodowego. Był przekonany o potencjale kraju do wpływania na losy świata, do zdecydowanej obrony swoich interesów narodowych, ale także do bycia orędownikiem uniwersalnych wartości. Zasadniczym elementem nowego ustroju Francji zaproponowanego przez de Gaulle’a w 1946 r. było wzmocnienie władzy wykonawczej i kluczowej pozycji politycznej prezydenta Republiki. Zamysł ten wdrożyła Konstytucja z 1958 r., która wprowadziła istotną zmianę dotyczącą wyboru prezydenta przez kolegium elektorów, zastąpioną następnie zasadą powszechnych wyborów na ten urząd.