Ład społeczno-ekonomiczny w pierwotnym rozumieniu oznaczający normalny stan rzeczy, normalny ład całego bytu, a szczególnie życia ludzkiego jest sygnałem pokoju społecznego i gospodarczego. Takie nadzieje towarzyszyły twórcom zmian, które rozpoczęły się w latach 80. i doprowadziły do historycznych przeobrażeń, które zwieńczone zostały przy Okrągłym Stole. Od początku transformacji ustrojowej w Polsce, zagadnienia dotyczące rozwiązywania problemów społecznych w ramach tworzącego się ustroju kapitalistycznego budziły wiele kontrowersji. Oczekiwano, że zmiany zostaną przeprowadzone w sposób ewolucyjny i staną się podstawą ukształtowania ładu gospodarczego na wzór systemów krajów wysoko rozwiniętych. Decyzje podjęte przez rząd Tadeusza Mazowieckiego, po wyborach czerwcowych z 1989 r. spowodowały odejście od ustaleń Okrągłego Stołu. Wprowadzono plan Leszka Balcerowicza, którego celem było stworzenie wolnego rynku. Plan Balcerowicza określił kształt radykalnej gospodarki rynkowej, w której obywatele mieli sami zająć się swoimi sprawami. Dyskusję o potrzebie i szansach przekształcenia polskiej gospodarki w społeczną gospodarkę rynkową zapoczątkowało sejmowe exposé premiera Tadeusza Mazowieckiego w 1989 r. W praktyce, przeprowadzone zmiany spowodowały powstanie fragmentarycznej i niespójnej koncepcji ładu społeczno-gospodarczego.