Celem publikacji jest analiza komparatystyczna kryzysu migracyjnego z 2015 i 2022 roku, ze szczególnym uwzględnieniem polityki względem uchodźców w Turcji i Polsce oraz w szeroko rozumianym kontekście Unii Europejskiej. Osadzony w interdyscyplinarnym nurcie studiów europejskich artykuł oparty jest na założeniu, że dynamika i skala przepływów migracyjnych w 2022 roku odróżnia ten kryzys od wydarzeń z 2015 roku, zaś sąsiedzkie położenie Ukrainy wpłynęło inną ocenę sytuacji, niż to miało miejsce w przypadku konfliktów w Afryce Subsaharyjskiej lub na Bliskim Wschodzie. Bliskość kulturowa i etniczna Ukraińców odegrała kluczową rolę i znalazła odzwierciedlenie w aktach prawnych UE regulujących status wysiedleńców. Konkluzje podkreślają obecną w Turcji i państwach UE tendencje do renacjonalizacji środków ochrony uchodźców, których tymczasowy charakter staje się powszechnym standardem. W badaniach skorzystano głównie z metody prawnodogmatycznej, analizy instytucjonalnej, metody komparatystycznej i analizy dyskursu, przy wykorzystaniu stosownych technik badawczych.