W swym artykule autor przedstawia główne założenia teorii działania komunikacyjnego Jürgena Habermasa oraz – rozwijaną głównie w oparciu o nią – jego koncepcję polityki deliberacyjnej, stanowiącą element projektowanej przez tego niemieckiego uczonego teorii dyskursu. W ramach tej ostatniej, Habermas formułuje idealizujący model sfery komunikacji wolnej od wszelkich zakłóceń, kiedy to uczestnicy procesów społecznej komunikacji czyniąc zadość wymogom racjonalnej (w rozumieniu Habermasa) argumentacji, władni są wpływać na procesy decyzyjne w skali państwa. Koncepcja polityki deliberacyjnej Habermasa stanowi przy tym element szerszego, bardziej zróżnicowanego teoretycznego projektu, a mianowicie koncepcji demokracji deliberacyjnej, rozwijanej przez rozmaitych autorów od lat 80. XX w. i uznawanej współcześnie za inspirujące źródło rozwiązań (także w wymiarze praktycznym) dla niwelowania dysfunkcji demokracji w wydaniu przedstawicielskim.