Jak wygrać wybory?
O pomysłach Prawa i Sprawiedliwości
na zmianę systemu wyborczego
do Sejmu i Senatu
Więcej
Ukryj
1
Katedra Prawa Konstytucyjnego i Instytucji Politycznych na Wydziale
Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego
Data publikacji: 26-01-2023
Studia Politologiczne 2022;66
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem artykułu jest próba rekonstrukcji potencjalnych zmian systemu wyborczego
do Sejmu i Senatu wynikających z zapowiedzi polityków rządzącej partii w Polsce (PiS),
a także wskazanie na wpływ takich zmian na wyniki wyborów na podstawie danych z elekcji
w 2019 r. Badania te wskazują, że zmiany takie doprowadziłyby do znacznego wzmocnienia
ugrupowania o największej liczbie głosów, w zasadzie prowadząc do marginalizacji
najmniejszych obecnie ugrupowań parlamentarnych. Efektem tego byłaby nie tylko daleko
idąca dysproporcjonalność wyborów i naruszenie materialnego aspektu zasady równości,
ale również i stworzenie sztucznej większości, która w pewnych okolicznościach mogłaby
stanowić większość konstytucyjną przy braku większości głosów w wyborach.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (22)
1.
Chybalski P., Skutki braku uwzględnienia wniosku Państwowej Komisji Wyborczej w sprawie zmian okręgów wyborczych w wyborach do Sejmu i Senatu, «Zeszyty Prawnicze BAS» 2019, nr 2.
2.
Drozdowski R., Regulatory decyzji wyborczych. Przyczynek do teorii zachowań wyborczych, «Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny» 1997, z. 2.
3.
Friend J.W., The March 16 Elections: PR And Its Unknowns, «French Politics and Society» 1986, no. 13.
4.
Granat M., W sprawie dopuszczalności wprowadzenia jednomandatowych okręgów wyborczych w wyborach do Sejmu RP, «Przegląd Sejmowy» 2001, nr 1.
5.
Jarentowski M.G., Mieszane systemy wyborcze i ich zgodność z art. 96 ust. 2 Konstytucji RP, «Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny» 2008, z. 4.
6.
Kielin-Maziarz J., Skotnicki K., Restrictions on the Right to Vote in the Pandemic during the Election of the President of the Republic of Poland in 2020, «Białostockie Studia Prawnicze» 2022, nr 2.
7.
Kot M., Czy partie polityczne uczą się? Ocena skuteczności partii politycznych w trakcie gry o ordynację wyborczą w 2001 roku, «Studia Socjologiczne» 2002, nr 3.
8.
Kryszeń G., Problematyka zgłaszania kandydatów w świetle kodeksu wyborczego, [w:] K. Skotnicki (red.), Kodeks wyborczy. Wstępna ocena, Warszawa 2011.
10.
Langer W., Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2016 r. (sygn. akt III SW 168– 169/15) stwierdzającej ważność wyborów do Sejmu i Senatu. Czy wyższe progi wyborcze dla koalicji mają sens?, «Przegląd Konstytucyjny» 2017, nr 2.
11.
Lijphart A., Electoral Systems and Party Systems. A Study of Twenty-Seven Democracies, 1945– 90, Oxford 2000.
12.
Michalak B., Czy duże okręgi wyborcze zawsze zwiększają proporcjonalność wyborów? Nowe dowody z polskich wyborów parlamentarnych, «Decyzje» 2016, nr 25.
13.
Michalak B., Flis J., Mieszany system wyborczy – cztery warianty dla Polski, «Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne» 2017, nr 55.
14.
Nohlen D., Prawo wyborcze i system partyjny. O teorii systemów wyborczych, Warszawa 2004.
16.
Pierzgalski M., Gerrymandering, czyli manipulowanie strukturą granic okręgów wyborczych, «Studia Socjologiczne» 2015, nr 3.
17.
Santana A., Rama J., Arellano R., Montero J.R., Elecciones parlamentarias Chile 2017: los perfiles de los votantes, «Análisis. Centro De Políticas Públicas», Santiago 2018.
20.
Uziębło P., Jak nie stanowić prawa, czyli uwagi na marginesie procesu uchwalania ustawy z 6.04.2020 r. o szczególnych zasadach przeprowadzania wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r., «e-Palestra» 2020.
21.
Żukowski A., Systemy wyborcze, Olsztyn 1999.