Hybrydowy wpływ polityczny.
Opozycja demokratyczna we współczesnych
demokracjach nieliberalnych.
Casus Rosji
Więcej
Ukryj
1
członkini Zakładu Filozofii i Teorii Polityki w Instytucie Nauk Politycznych
UW
Data publikacji: 22-12-2019
Studia Politologiczne 2016;41
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W artykule podjęty został temat funkcjonowania opozycji demokratycznej w ramach
modelu tzw. nieliberalnej demokracji na przykładzie współczesnej Rosji. Podjęta
została też próba oszacowania wpływu politycznego, którym dysponuje pozornie
bezsilne środowisko opozycji w tym kraju. Podstawą analizy są publikacje książkowe,
wypowiedzi przedstawicieli opozycji, ich wpisy w mediach społecznościowych oraz
dwa wywiady pogłębione przeprowadzone przez autorkę. Liberalizm jako ideologia
legitymizująca zachodnią demokrację liberalną przeżywa kryzys w krajach, które były
jej kolebką, co dodatkowo osłabia propozycję środowisk opozycyjnych walczących
nie tylko z autorytarnym reżimem ale i z urokiem antyliberalizmu w krajach takich
jak Rosja czy Turcja. Hybrydowość to cecha, która powstaje w wyniku skrzyżowania
lub przemieszania elementów różnych porządków. Hybrydowy wpływ wytwarzany
jest przez zdecentralizowaną sieć luźno ze sobą powiązanych podmiotów, co pozwala
przetrwać w warunkach wybitnie niesymetrycznej walki o wpływ. Hybrydowość
utrudnia jednak, a niekiedy nawet uniemożliwia, dokładną ocenę wpływu i analizę
jego potencjalnego znaczenia.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (10)
1.
Baszkiewicz J., Władza, Wrocław 1999.
2.
Bennets M., Dokopać Kremlowi. Walka nowych rosyjskich dysydentów o odsunięcie Putina od władzy, Warszawa 2014.
3.
Dahl R., Stinebrickner B., Współczesna analiza polityczna, Warszawa 2007.
4.
Ericson C., Oligarchowie. Pieniądze i władza w kapitalistycznej Rosji, Warszawa 2014.
5.
Friszke A., Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi, Kraków 2010.
6.
Gawin D., Wielki zwrot. Ewolucja lewicy i odrodzenie idei społeczeństwa obywatelskiego 1956–1976, Kraków 2013.
7.
Karwat M., Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014.
8.
Michnik A., Nawalny A., Dialogi, Moskwa 2015.
9.
Szestopal J.B., Putin 3.0, Moskwa 2015.
10.
Porębski L., Behawioralny model władzy, Kraków 1996.