Autor wykazuje, że w swych Rozważaniach i Odwołaniu Edmund Burke argumentuje przeciwko prezentowanej przez Nowych Wigów interpretacji Chwalebnej Rewolucji. Zamiast niej przedstawia jej obronę sformułowaną przez Starych Wigów. Zgodnie z nią Anglicy nie stworzyli nowego ustroju, lecz raczej przywrócili stary, zniekształcony pod rządami Stuartów. W ten sposób Rewolucja dokonana została wyłącznie po to, by zachować stare prawa i wolności zawarte w starożytnej konstytucji. Faktycznie Burke odrzucił pomysły abstrakcyjnej, metafizycznej wolności i bronił pojęcia wolności zakorzenionej głęboko w dziedzictwie narodowym zawierającym instytucję starożytnej konstytucji i tradycję common law. Autor wskazuje, że dla Burke’a narodowe instytucje, zwyczaje, wartości i wolności były efektem długiego politycznego doświadczenia i społecznych praktyk. Zatem Burke używa tego argumentu, by obronić starożytne wolności Anglików tak, jak rozumieli je Starzy Wigowie i zniweczyć racjonalistyczne spekulacje o wolności autorstwa Nowych Wigów. Ostatecznie Autor twierdzi, że broniąc Rewolucji Chwalebnej w ten sposób Burke stawia się w pozycji ostatniego Starego Wiga.