Demokratyczne i niedemokratyczne
formy wpływu. Kryteria weryfikacji
Więcej
Ukryj
1
profesor zwyczajny w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu
Warszawskiego
Data publikacji: 22-12-2019
Studia Politologiczne 2016;41
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Artykuł podnosi pytania dotyczące kryteriów demokratyczności, demistyfikując
tu powszechne, potoczne, lecz także medialnie nośne, iluzje związane z oceną
tego, co jest demokracją, co jest demokratyczne, a co demokracją nie jest, jako
demokratyczne nie powinno być traktowane. Obnażane są tu uproszczone,
dychotomiczne podziały: demokratyczne-niedemokratyczne. Sama demokracja,
kryteria demokratyczności mają charakter syndromatyczny. Podobnie niesłuszne są
konstatacje utożsamiające, na zasadzie implikacji, demokrację z demokratycznym
wpływem, naciskiem np.: władz. System demokratyczny, jego normy, zasady,
procedury, instytucje są często tylko zasłoną… dla niedemokratycznych, lub wręcz
antydemokratycznych form nacisku podmiotów politycznych. Tu pod sztandarem
‘demokratyczności’, ‘woli ludu’, ‘interesu społecznego’ itp., można… demokrację
‘oddemokratyzować’.
INFORMACJE O RECENZOWANIU
Sprawdzono w systemie antyplagiatowym
REFERENCJE (40)
1.
Błuszkowski J., Mider D., Demokracja późnej nowoczesności, Warszawa 2012.
2.
Braud Ph., Rozkosze demokracji, Warszawa 1995.
3.
Canovan M., Lud, Warszawa 2008.
4.
Cegieła A., Słowa i ludzie. Wprowadzenie do etyki słowa, Warszawa 2014.
5.
Fromm E., Niech się stanie człowiek. Z psychologii etyki, Warszawa–Wrocław 1996.
6.
Godlewski T., Jurkiewicz W. (red.), Demokracja i społeczeństwo. Studia z myśli politycznej i zmian ustrojowych w Polsce, Warszawa 2003.
7.
Golinowski J., Pierzchalski F. (red.), Osobliwości polskiej demokracji w XXI wieku, Bydgoszcz 2011.
8.
Gross F., Tolerancja i pluralizm, Warszawa 1992.
9.
Karwat M., Baza społeczna partii politycznych, „Rocznik Nauk Politycznych” 2008, nr 11.
10.
Karwat M., Demokratyczny wzorzec partycypacji, „Społeczeństwo i polityka. Pismo edukacyjne” 2005, nr 3/4.
11.
Karwat M., Kryteria demokratyzmu postaw społecznych, stosunków politycznych i państwa, „Społeczeństwo i polityka. Pismo edukacyjne” 2005, nr 1 (2).
12.
Karwat M., O demagogii, Warszawa 2006.
13.
Karwat M., O karykaturze polityki, Warszawa 2012.
14.
Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2006.
15.
Karwat M., Polityka, rzeczowa, stronnicza i metapolityka, „Studia Politologiczne” 2004, vol. 8.
16.
Karwat M., Teoria prowokacji. Analiza politologiczna, Warszawa 2007.
17.
Kelsen H., O istocie i wartości demokracji, Warszawa–Wrocław 1985.
18.
Kurowicki J., Okolice humanistyki i polityki, Warszawa 1986.
19.
Lenin W.I., Rewolucja proletariacka a renegat Kautsky, Warszawa 1973.
20.
Lipiec J., Ontologia świata realnego, Warszawa 1980.
21.
Mills C.W., Elita władzy, Warszawa 1961.
22.
Osiatyński W., Rzeczpospolita obywateli, Warszawa 2004.
23.
Ossowska M., Wzór demokraty: cnoty i wartości, Lublin 1992.
24.
Ranciére J., Nienawiść do demokracji, Warszawa 2008.
25.
Rosanvallon P., Kontrdemokracja. Polityka w dobie nieufności, Wrocław 2011.
26.
Runciman D., Brito Vieira M., Reprezentacja, Warszawa 2011.
27.
Rybicki P., Struktura społecznego świata. Studia z teorii społecznej, Warszawa 1979.
28.
Safjan M., Prawa Polska, Warszawa 2005.
29.
Sartori G., Teoria demokracji, Warszawa 1995.
30.
Savard M., Demokracja, Warszawa 2008.
31.
Schmitt C., Legalność i prawomocność, Warszawa 2015.
32.
Schumpeter J.A., Kapitalizm, socjalizm, demokracja, Warszawa 1995.
33.
Shapiro I., Stan teorii demokracji, Warszawa 2006.
34.
Śpiewak P., Obietnice demokracji, Warszawa 2004.
35.
Tocqueville de A., O demokracji w Ameryce, Warszawa 1976.
36.
Topolski J., Metodologia historii, Warszawa 1973.
37.
Weber M., Polityka jako zawód i powołanie, Kraków 1998.
38.
Znamierowski C., Szkoła prawa. Rozważania o państwie, Warszawa 1988.
39.
Żuk P. (red.), Demokracja spektaklu? Kondycja polskiego życia publicznego 15 lat po zmianie systemowej, Warszawa 2004.
40.
Żyro T., Wola polityczna. Siedem prób z filozofii praktycznej, Warszawa 2008.